Menu

Usługi

Konsultacja psychologiczna to jedno lub kilka spotkań, których celem jest wstępne przyjrzenie się trudnościom, omówienie objawów, zebranie najważniejszych informacji o sytuacji życiowej oraz określenie, jaka forma pomocy będzie najbardziej odpowiednia. Podczas konsultacji jest czas na swobodne opowiedzenie o problemie, zadanie pytań, omówienie pierwszych hipotez dotyczących przyczyn trudności i możliwych sposobów pracy. W razie potrzeby proponowane są dodatkowe narzędzia, takie jak kwestionariusze, dzienniki obserwacji lub skierowanie do innego specjalisty. Konsultacja może zakończyć się krótką poradą psychologiczną, zaproponowaniem dalszej diagnozy lub rozpoczęciem procesu psychoterapii. Celem tego etapu jest zrozumienie sytuacji, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i wskazanie dalszej drogi postępowania.

Konsultacja psychologiczna

Konsultacja psychologiczna to jedno lub kilka spotkań, których celem jest wstępne przyjrzenie się trudnościom, omówienie objawów, zebranie najważniejszych informacji o sytuacji życiowej oraz określenie, jaka forma pomocy będzie najbardziej odpowiednia. Podczas konsultacji jest czas na swobodne opowiedzenie o problemie, zadanie pytań, omówienie pierwszych hipotez dotyczących przyczyn trudności i możliwych sposobów pracy. W razie potrzeby proponowane są dodatkowe narzędzia, takie jak kwestionariusze, dzienniki obserwacji lub skierowanie do innego specjalisty. Konsultacja może zakończyć się krótką poradą psychologiczną, zaproponowaniem dalszej diagnozy lub rozpoczęciem procesu psychoterapii. Celem tego etapu jest zrozumienie sytuacji, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i wskazanie dalszej drogi postępowania.
Konsultacja psychoterapeutyczna to jedno lub kilka pierwszych spotkań poprzedzających decyzję o rozpoczęciu terapii. Jej celem jest przyjrzenie się zgłaszanym trudnościom, omówienie dotychczasowych sposobów radzenia sobie, zebranie najważniejszych informacji o historii życia oraz aktualnym funkcjonowaniu emocjonalnym, społecznym i zawodowym. W tym czasie pojawia się przestrzeń na swobodne opowiedzenie o sobie, zadanie pytań i wspólne zastanowienie się, jaka forma pomocy będzie najbardziej odpowiednia. Na podstawie zebranych informacji możliwe jest wstępne sformułowanie problemu, określenie celów oraz zaproponowanie planu pracy terapeutycznej. Konsultacja może zakończyć się rozpoczęciem psychoterapii, przekierowaniem do innego specjalisty lub udzieleniem krótkiej porady. Jej głównym celem jest zrozumienie sytuacji pacjenta, stworzenie poczucia bezpieczeństwa i określenie, czy psychoterapia jest właściwą formą pomocy.

Konsultacja psychoterapeutyczna

Konsultacja psychoterapeutyczna to jedno lub kilka pierwszych spotkań poprzedzających decyzję o rozpoczęciu terapii. Jej celem jest przyjrzenie się zgłaszanym trudnościom, omówienie dotychczasowych sposobów radzenia sobie, zebranie najważniejszych informacji o historii życia oraz aktualnym funkcjonowaniu emocjonalnym, społecznym i zawodowym. W tym czasie pojawia się przestrzeń na swobodne opowiedzenie o sobie, zadanie pytań i wspólne zastanowienie się, jaka forma pomocy będzie najbardziej odpowiednia. Na podstawie zebranych informacji możliwe jest wstępne sformułowanie problemu, określenie celów oraz zaproponowanie planu pracy terapeutycznej. Konsultacja może zakończyć się rozpoczęciem psychoterapii, przekierowaniem do innego specjalisty lub udzieleniem krótkiej porady. Jej głównym celem jest zrozumienie sytuacji pacjenta, stworzenie poczucia bezpieczeństwa i określenie, czy psychoterapia jest właściwą formą pomocy.
Konsultacja psychotraumatologiczna jest formą specjalistycznego spotkania przeznaczoną dla osób, które doświadczyły wydarzeń traumatycznych lub zmagają się ze skutkami przewlekłego stresu, przemocy, straty, wypadku, nadużyć lub innych sytuacji przekraczających ich możliwości radzenia sobie. Celem konsultacji jest rozpoznanie charakteru objawów, takich jak natrętne wspomnienia, napięcie, drażliwość, problemy ze snem, unikanie, poczucie odrętwienia emocjonalnego lub trudności w codziennym funkcjonowaniu, a także określenie, czy objawy te mogą wskazywać na zaburzenia po traumie, na przykład PTSD lub CPTSD. Podczas spotkania omawiana jest historia doświadczeń, aktualny stan psychiczny i sposoby radzenia sobie, a także zasoby i system wsparcia w otoczeniu. Jej celem jest zrozumienie przeżywanych trudności, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i wskazanie dalszej drogi postępowania.

Konsultacja psychotraumatologiczna

Konsultacja psychotraumatologiczna jest formą specjalistycznego spotkania przeznaczoną dla osób, które doświadczyły wydarzeń traumatycznych lub zmagają się ze skutkami przewlekłego stresu, przemocy, straty, wypadku, nadużyć lub innych sytuacji przekraczających ich możliwości radzenia sobie. Celem konsultacji jest rozpoznanie charakteru objawów, takich jak natrętne wspomnienia, napięcie, drażliwość, problemy ze snem, unikanie, poczucie odrętwienia emocjonalnego lub trudności w codziennym funkcjonowaniu, a także określenie, czy objawy te mogą wskazywać na zaburzenia po traumie, na przykład PTSD lub CPTSD. Podczas spotkania omawiana jest historia doświadczeń, aktualny stan psychiczny i sposoby radzenia sobie, a także zasoby i system wsparcia w otoczeniu. Jej celem jest zrozumienie przeżywanych trudności, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i wskazanie dalszej drogi postępowania.
Konsultacja seksuologiczna jest spotkaniem mającym na celu omówienie trudności związanych z seksualnością, relacjami intymnymi, bliskością lub tożsamością seksualną. Może dotyczyć takich obszarów jak obniżone lub nasilone libido, ból podczas współżycia, trudności z pobudzeniem lub orgazmem, problemy z erekcją, lęk przed bliskością, wstyd, negatywny obraz ciała, skutki przemocy seksualnej albo doświadczenia wpływające na satysfakcję seksualną. Podczas konsultacji jest przestrzeń do swobodnej rozmowy, nazwania problemu, zadania pytań i określenia oczekiwań. Omawiane są czynniki psychologiczne, emocjonalne, relacyjne i biologiczne, które mogą mieć wpływ na funkcjonowanie seksualne. W razie potrzeby możliwe jest zaproponowanie dalszej diagnostyki, konsultacji medycznej, psychoterapii seksuologicznej lub innych form pomocy. Celem konsultacji jest zrozumienie trudności, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa oraz wskazanie dalszej drogi postępowania.

Konsultacja seksuologiczna

Konsultacja seksuologiczna jest spotkaniem mającym na celu omówienie trudności związanych z seksualnością, relacjami intymnymi, bliskością lub tożsamością seksualną. Może dotyczyć takich obszarów jak obniżone lub nasilone libido, ból podczas współżycia, trudności z pobudzeniem lub orgazmem, problemy z erekcją, lęk przed bliskością, wstyd, negatywny obraz ciała, skutki przemocy seksualnej albo doświadczenia wpływające na satysfakcję seksualną. Podczas konsultacji jest przestrzeń do swobodnej rozmowy, nazwania problemu, zadania pytań i określenia oczekiwań. Omawiane są czynniki psychologiczne, emocjonalne, relacyjne i biologiczne, które mogą mieć wpływ na funkcjonowanie seksualne. W razie potrzeby możliwe jest zaproponowanie dalszej diagnostyki, konsultacji medycznej, psychoterapii seksuologicznej lub innych form pomocy. Celem konsultacji jest zrozumienie trudności, zapewnienie poczucia bezpieczeństwa oraz wskazanie dalszej drogi postępowania.
Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno diagnostyczny. W tym czasie zbierany jest szczegółowy wywiad dotyczący zgłaszanych trudności, historii życia i aktualnego funkcjonowania, a jeśli jest to potrzebne możliwe jest użycie kwestionariuszy psychologicznych. Na podstawie tych informacji wspólnie określane są cele terapii oraz wstępny plan pracy. Po zakończeniu etapu diagnozy rozpoczyna się właściwy proces terapeutyczny, skoncentrowany na stopniowym wprowadzaniu zmian.

Psychoterapia osoby dorosłej

Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno diagnostyczny. W tym czasie zbierany jest szczegółowy wywiad dotyczący zgłaszanych trudności, historii życia i aktualnego funkcjonowania, a jeśli jest to potrzebne możliwe jest użycie kwestionariuszy psychologicznych. Na podstawie tych informacji wspólnie określane są cele terapii oraz wstępny plan pracy. Po zakończeniu etapu diagnozy rozpoczyna się właściwy proces terapeutyczny, skoncentrowany na stopniowym wprowadzaniu zmian.
Psychoterapia młodzieży prowadzona jest w formie stacjonarnej od 12. roku życia, a w formie on-line od 15. roku życia. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno-diagnostyczny. Obejmują rozmowę z rodzicami lub opiekunami, a następnie z nastolatkiem. W tym czasie zbierane są informacje dotyczące zgłaszanych trudności, historii rozwoju, funkcjonowania rodzinnego i szkolnego, a w razie potrzeby stosowane są kwestionariusze lub dzienniki obserwacji. Po zakończeniu etapu diagnozy przedstawiane są wnioski oraz wstępne cele i plan psychoterapii. Po ich akceptacji rozpoczyna się właściwy proces terapeutyczny.

Psychoterapia młodzieży

Psychoterapia młodzieży prowadzona jest w formie stacjonarnej od 12. roku życia, a w formie on-line od 15. roku życia. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno-diagnostyczny. Obejmują rozmowę z rodzicami lub opiekunami, a następnie z nastolatkiem. W tym czasie zbierane są informacje dotyczące zgłaszanych trudności, historii rozwoju, funkcjonowania rodzinnego i szkolnego, a w razie potrzeby stosowane są kwestionariusze lub dzienniki obserwacji. Po zakończeniu etapu diagnozy przedstawiane są wnioski oraz wstępne cele i plan psychoterapii. Po ich akceptacji rozpoczyna się właściwy proces terapeutyczny.
Psychoterapia dzieci prowadzona jest w formie stacjonarnej do 11. roku życia. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno-diagnostyczny. Zazwyczaj początkowe spotkanie odbywa się z rodzicem lub rodzicami, kolejne z dzieckiem, a w razie potrzeby także wspólnie. W tym czasie zbierane są informacje dotyczące zgłaszanych trudności, przebiegu rozwoju, funkcjonowania emocjonalnego, rodzinnego i szkolnego, a jeśli jest taka potrzeba wykorzystywane są kwestionariusze, rysunki, obserwacja lub zabawa diagnostyczna. Na podstawie zebranych danych formułowane są wnioski, cele terapii oraz wstępny plan pracy. Po zakończeniu etapu diagnozy rozpoczyna się właściwy proces terapeutyczny dostosowany do wieku i możliwości dziecka.

Psychoterapia dzieci

Psychoterapia dzieci prowadzona jest w formie stacjonarnej do 11. roku życia. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno-diagnostyczny. Zazwyczaj początkowe spotkanie odbywa się z rodzicem lub rodzicami, kolejne z dzieckiem, a w razie potrzeby także wspólnie. W tym czasie zbierane są informacje dotyczące zgłaszanych trudności, przebiegu rozwoju, funkcjonowania emocjonalnego, rodzinnego i szkolnego, a jeśli jest taka potrzeba wykorzystywane są kwestionariusze, rysunki, obserwacja lub zabawa diagnostyczna. Na podstawie zebranych danych formułowane są wnioski, cele terapii oraz wstępny plan pracy. Po zakończeniu etapu diagnozy rozpoczyna się właściwy proces terapeutyczny dostosowany do wieku i możliwości dziecka.
Psychoterapia online odbywa się za pośrednictwem bezpiecznego połączenia wideo i wymaga włączonej kamery, nie ma możliwości prowadzenia sesji wyłącznie głosowo. Przeznaczona jest dla osób, które z różnych względów nie mogą uczestniczyć w terapii stacjonarnej, choć jeśli istnieje taka możliwość, rekomendowana jest forma spotkań na żywo w gabinecie. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno diagnostyczny. W tym czasie omawiane są aktualne trudności, historia problemu, funkcjonowanie emocjonalne i społeczne oraz oczekiwania wobec terapii. Jeśli potrzebne są dodatkowe informacje, można wykorzystać kwestionariusze lub dzienniki obserwacji. Na podstawie zebranych danych ustalane są cele terapii oraz wstępny plan pracy, po czym rozpoczyna się właściwy proces terapeutyczny. Praca online przebiega w sposób zbliżony do terapii stacjonarnej i obejmuje rozmowę, psychoedukację, ćwiczenia, pracę nad emocjami, myślami i zachowaniami oraz zadania między sesjami. Ważne jest, aby zapewnić sobie prywatną przestrzeń, stabilne połączenie internetowe i warunki sprzyjające skupieniu.

Psychoterapia online

Psychoterapia online odbywa się za pośrednictwem bezpiecznego połączenia wideo i wymaga włączonej kamery, nie ma możliwości prowadzenia sesji wyłącznie głosowo. Przeznaczona jest dla osób, które z różnych względów nie mogą uczestniczyć w terapii stacjonarnej, choć jeśli istnieje taka możliwość, rekomendowana jest forma spotkań na żywo w gabinecie. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno diagnostyczny. W tym czasie omawiane są aktualne trudności, historia problemu, funkcjonowanie emocjonalne i społeczne oraz oczekiwania wobec terapii. Jeśli potrzebne są dodatkowe informacje, można wykorzystać kwestionariusze lub dzienniki obserwacji. Na podstawie zebranych danych ustalane są cele terapii oraz wstępny plan pracy, po czym rozpoczyna się właściwy proces terapeutyczny. Praca online przebiega w sposób zbliżony do terapii stacjonarnej i obejmuje rozmowę, psychoedukację, ćwiczenia, pracę nad emocjami, myślami i zachowaniami oraz zadania między sesjami. Ważne jest, aby zapewnić sobie prywatną przestrzeń, stabilne połączenie internetowe i warunki sprzyjające skupieniu.
Psychoterapia poznawczo-behawioralna opiera się na współpracy, konkretności i skupieniu na aktualnych trudnościach. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno-diagnostyczny. W tym czasie omawiany jest problem, jego historia oraz sposób funkcjonowania w obszarze myśli, emocji, zachowań i relacji. Jeśli jest taka potrzeba, wykorzystuje się kwestionariusze psychologiczne lub dzienniki obserwacji. Na podstawie zebranych informacji ustalane są cele terapii, wstępna hipoteza wyjaśniająca mechanizm trudności oraz plan pracy. Następnie rozpoczyna się właściwa psychoterapia, która polega na rozpoznawaniu i modyfikowaniu niekorzystnych myśli i zachowań, uczeniu się nowych sposobów radzenia sobie oraz wykonywaniu eksperymentów behawioralnych i zadań między sesjami. Dzięki temu zmiany mogą być stopniowo wprowadzane do codziennego życia.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT)

Psychoterapia poznawczo-behawioralna opiera się na współpracy, konkretności i skupieniu na aktualnych trudnościach. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno-diagnostyczny. W tym czasie omawiany jest problem, jego historia oraz sposób funkcjonowania w obszarze myśli, emocji, zachowań i relacji. Jeśli jest taka potrzeba, wykorzystuje się kwestionariusze psychologiczne lub dzienniki obserwacji. Na podstawie zebranych informacji ustalane są cele terapii, wstępna hipoteza wyjaśniająca mechanizm trudności oraz plan pracy. Następnie rozpoczyna się właściwa psychoterapia, która polega na rozpoznawaniu i modyfikowaniu niekorzystnych myśli i zachowań, uczeniu się nowych sposobów radzenia sobie oraz wykonywaniu eksperymentów behawioralnych i zadań między sesjami. Dzięki temu zmiany mogą być stopniowo wprowadzane do codziennego życia.
Terapia schematów jest podejściem psychoterapeutycznym przeznaczonym dla osób, które doświadczają powtarzających się trudności w relacjach, silnych emocji, poczucia pustki, porzucenia, wstydu, braku własnej wartości lub utknięcia w tych samych wzorcach zachowań. Zakłada, że u podstaw wielu problemów leżą tak zwane schematy, czyli głęboko zakorzenione przekonania o sobie, innych ludziach i świecie, które powstały najczęściej w dzieciństwie lub okresie dorastania i mogą być nadal źródłem cierpienia w dorosłym życiu. Podczas terapii pacjent uczy się rozpoznawać swoje schematy, rozumieć, skąd pochodzą i jak wpływają na emocje, myśli, ciało oraz relacje z innymi. W procesie terapeutycznym ważne jest także odkrywanie tak zwanych trybów, czyli stanów emocjonalnych i sposobów radzenia sobie, które uruchamiają się w trudnych sytuacjach. Terapia schematów łączy pracę poznawczą, emocjonalną i doświadczeniową, wykorzystuje techniki dialogowe, wyobrażeniowe, pracę z krzesłami oraz elementy relacji terapeutycznej opartej na bezpiecznym kontakcie. Celem terapii jest stopniowa zmiana schematów na bardziej wspierające, rozwijanie zdrowej części dorosłej oraz budowanie życia opartego na realnych potrzebach, a nie na dawnych zranieniach.

Terapia schematów

Terapia schematów jest podejściem psychoterapeutycznym przeznaczonym dla osób, które doświadczają powtarzających się trudności w relacjach, silnych emocji, poczucia pustki, porzucenia, wstydu, braku własnej wartości lub utknięcia w tych samych wzorcach zachowań. Zakłada, że u podstaw wielu problemów leżą tak zwane schematy, czyli głęboko zakorzenione przekonania o sobie, innych ludziach i świecie, które powstały najczęściej w dzieciństwie lub okresie dorastania i mogą być nadal źródłem cierpienia w dorosłym życiu. Podczas terapii pacjent uczy się rozpoznawać swoje schematy, rozumieć, skąd pochodzą i jak wpływają na emocje, myśli, ciało oraz relacje z innymi. W procesie terapeutycznym ważne jest także odkrywanie tak zwanych trybów, czyli stanów emocjonalnych i sposobów radzenia sobie, które uruchamiają się w trudnych sytuacjach. Terapia schematów łączy pracę poznawczą, emocjonalną i doświadczeniową, wykorzystuje techniki dialogowe, wyobrażeniowe, pracę z krzesłami oraz elementy relacji terapeutycznej opartej na bezpiecznym kontakcie. Celem terapii jest stopniowa zmiana schematów na bardziej wspierające, rozwijanie zdrowej części dorosłej oraz budowanie życia opartego na realnych potrzebach, a nie na dawnych zranieniach.
Terapia EMDR, czyli Eye Movement Desensitization and Reprocessing, jest metodą stosowaną w pracy z doświadczeniami traumatycznymi oraz innymi trudnymi przeżyciami, które wpływają na codzienne funkcjonowanie. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno diagnostyczny. W tym czasie zbierany jest szczegółowy wywiad, omawiana jest historia trudnych doświadczeń, aktualne objawy oraz sposoby radzenia sobie. Jeśli jest to potrzebne, wykorzystywane są kwestionariusze, dzienniki snu, objawów lub skale oceny nasilenia dolegliwości. Na podstawie tych informacji ustalane są cele terapii i plan pracy, a także tworzone jest bezpieczne miejsce oraz wprowadzane techniki stabilizacji i regulacji emocji, aby proces przetwarzania wspomnień przebiegał w bezpieczny sposób. Następnie rozpoczyna się właściwa praca EMDR polegająca na przetwarzaniu traumatycznych wspomnień przy użyciu stymulacji bilateralnej, czyli ruchów gałek ocznych, naprzemiennego dotyku lub dźwięków, co umożliwia mózgowi ich adaptacyjne przeorganizowanie. W efekcie obrazy, emocje i przekonania związane z doświadczeniem stopniowo tracą swoją intensywność, a pojawia się większe poczucie spokoju, zrozumienia i kontroli. Terapia EMDR prowadzona jest wyłącznie w gabinecie, nie pracuję tą metodą online.

Terapia EMDR

Terapia EMDR, czyli Eye Movement Desensitization and Reprocessing, jest metodą stosowaną w pracy z doświadczeniami traumatycznymi oraz innymi trudnymi przeżyciami, które wpływają na codzienne funkcjonowanie. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno diagnostyczny. W tym czasie zbierany jest szczegółowy wywiad, omawiana jest historia trudnych doświadczeń, aktualne objawy oraz sposoby radzenia sobie. Jeśli jest to potrzebne, wykorzystywane są kwestionariusze, dzienniki snu, objawów lub skale oceny nasilenia dolegliwości. Na podstawie tych informacji ustalane są cele terapii i plan pracy, a także tworzone jest bezpieczne miejsce oraz wprowadzane techniki stabilizacji i regulacji emocji, aby proces przetwarzania wspomnień przebiegał w bezpieczny sposób. Następnie rozpoczyna się właściwa praca EMDR polegająca na przetwarzaniu traumatycznych wspomnień przy użyciu stymulacji bilateralnej, czyli ruchów gałek ocznych, naprzemiennego dotyku lub dźwięków, co umożliwia mózgowi ich adaptacyjne przeorganizowanie. W efekcie obrazy, emocje i przekonania związane z doświadczeniem stopniowo tracą swoją intensywność, a pojawia się większe poczucie spokoju, zrozumienia i kontroli. Terapia EMDR prowadzona jest wyłącznie w gabinecie, nie pracuję tą metodą online.
Brainspotting jest metodą terapeutyczną wykorzystywaną w pracy z traumą, silnym stresem, napięciem emocjonalnym i doświadczeniami, które pozostawiły ślad w ciele i układzie nerwowym. Opiera się na założeniu, że niewyrażone emocje i trudne wspomnienia mogą zostać „zamrożone” w układzie nerwowym, a poprzez odpowiednie ustawienie wzroku czyli znalezienie tak zwanego brainspotu możliwe jest dotarcie do tych nierozpracowanych doświadczeń i ich przetworzenie. Podczas sesji pacjent skupia wzrok w określonym punkcie, a terapeuta obserwuje reakcje ciała i wspiera proces przetwarzania emocji oraz napięcia, które pojawiają się spontanicznie. Metoda łączy elementy neurobiologii, uważności i pracy z ciałem, umożliwiając dotarcie do doświadczeń, które często trudno jest wyrazić słowami. Brainspotting może być stosowany w pracy z traumą, przewlekłym napięciem, lękiem, PTSD, problemami psychosomatycznymi, wstydem, blokadami twórczymi, a także w rozwoju osobistym i sporcie. Terapia prowadzona jest w bezpiecznym tempie, z poszanowaniem granic pacjenta i jego gotowości do pracy.

Brainspotting

Brainspotting jest metodą terapeutyczną wykorzystywaną w pracy z traumą, silnym stresem, napięciem emocjonalnym i doświadczeniami, które pozostawiły ślad w ciele i układzie nerwowym. Opiera się na założeniu, że niewyrażone emocje i trudne wspomnienia mogą zostać „zamrożone” w układzie nerwowym, a poprzez odpowiednie ustawienie wzroku czyli znalezienie tak zwanego brainspotu możliwe jest dotarcie do tych nierozpracowanych doświadczeń i ich przetworzenie. Podczas sesji pacjent skupia wzrok w określonym punkcie, a terapeuta obserwuje reakcje ciała i wspiera proces przetwarzania emocji oraz napięcia, które pojawiają się spontanicznie. Metoda łączy elementy neurobiologii, uważności i pracy z ciałem, umożliwiając dotarcie do doświadczeń, które często trudno jest wyrazić słowami. Brainspotting może być stosowany w pracy z traumą, przewlekłym napięciem, lękiem, PTSD, problemami psychosomatycznymi, wstydem, blokadami twórczymi, a także w rozwoju osobistym i sporcie. Terapia prowadzona jest w bezpiecznym tempie, z poszanowaniem granic pacjenta i jego gotowości do pracy.
Psychoterapia traumy jest skierowana do osób, które doświadczyły wydarzeń przekraczających ich możliwości radzenia sobie i których skutki nadal wpływają na emocje, ciało, myślenie oraz relacje. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno-diagnostyczny. W tym czasie omawiane są obecne objawy, historia trudnych wydarzeń, reakcje emocjonalne i fizjologiczne, sposoby radzenia sobie oraz aktualne funkcjonowanie. Jeśli jest taka potrzeba, wykorzystywane są kwestionariusze, skale nasilenia objawów lub dzienniki obserwacji. Na podstawie tych informacji ustalane są cele terapii oraz wstępny plan pracy. Terapia traumy ma charakter integratywny – łączone są techniki z różnych podejść, między innymi poznawczo-behawioralnego, terapii schematów, pracy z emocjami i ciałem, stabilizacji, uważności oraz elementów terapii skoncentrowanej na współczuciu. Ważnym etapem jest stabilizacja, czyli budowanie poczucia bezpieczeństwa, uczenie regulacji emocji oraz odzyskiwanie wpływu na własne reakcje. Dopiero potem rozpoczyna się stopniowe, bezpieczne przetwarzanie trudnych doświadczeń i praca nad zmianą przekonań, które z nich wynikły. Terapia EMDR jest oferowana jako odrębna forma pracy z traumą i stanowi osobną usługę.

Psychoterapia traumy

Psychoterapia traumy jest skierowana do osób, które doświadczyły wydarzeń przekraczających ich możliwości radzenia sobie i których skutki nadal wpływają na emocje, ciało, myślenie oraz relacje. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno-diagnostyczny. W tym czasie omawiane są obecne objawy, historia trudnych wydarzeń, reakcje emocjonalne i fizjologiczne, sposoby radzenia sobie oraz aktualne funkcjonowanie. Jeśli jest taka potrzeba, wykorzystywane są kwestionariusze, skale nasilenia objawów lub dzienniki obserwacji. Na podstawie tych informacji ustalane są cele terapii oraz wstępny plan pracy. Terapia traumy ma charakter integratywny – łączone są techniki z różnych podejść, między innymi poznawczo-behawioralnego, terapii schematów, pracy z emocjami i ciałem, stabilizacji, uważności oraz elementów terapii skoncentrowanej na współczuciu. Ważnym etapem jest stabilizacja, czyli budowanie poczucia bezpieczeństwa, uczenie regulacji emocji oraz odzyskiwanie wpływu na własne reakcje. Dopiero potem rozpoczyna się stopniowe, bezpieczne przetwarzanie trudnych doświadczeń i praca nad zmianą przekonań, które z nich wynikły. Terapia EMDR jest oferowana jako odrębna forma pracy z traumą i stanowi osobną usługę.
Psychoterapia seksuologiczna jest formą pomocy skierowaną do osób doświadczających trudności w obszarze seksualności, relacji intymnych, bliskości oraz własnej tożsamości seksualnej. Może dotyczyć takich obszarów jak obniżone lub nasilone libido, ból podczas współżycia, trudności z pobudzeniem, osiąganiem orgazmu, zaburzenia erekcji, lęk przed kontaktem seksualnym, negatywny obraz ciała, wstyd, skutki przemocy seksualnej lub przekonań wyniesionych z wychowania. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno diagnostyczny. W tym czasie omawiane są aktualne trudności, historia życia, relacje, doświadczenia związane z seksualnością oraz czynniki psychologiczne, emocjonalne, biologiczne i relacyjne. Jeśli jest taka potrzeba, wykorzystywane są kwestionariusze, dzienniki obserwacji lub konsultacje ze specjalistą medycznym. Na tej podstawie ustalane są cele terapii i plan pracy. W dalszym etapie psychoterapia polega na zrozumieniu mechanizmów trudności, pracy z przekonaniami, emocjami, schematami funkcjonowania, a także na stopniowym wprowadzaniu zmian w sposobie myślenia, przeżywania i budowania relacji. Celem jest odzyskanie poczucia bezpieczeństwa, sprawczości, satysfakcji z życia seksualnego i większej akceptacji własnego ciała oraz potrzeb.

Psychoterapia seksuologiczna

Psychoterapia seksuologiczna jest formą pomocy skierowaną do osób doświadczających trudności w obszarze seksualności, relacji intymnych, bliskości oraz własnej tożsamości seksualnej. Może dotyczyć takich obszarów jak obniżone lub nasilone libido, ból podczas współżycia, trudności z pobudzeniem, osiąganiem orgazmu, zaburzenia erekcji, lęk przed kontaktem seksualnym, negatywny obraz ciała, wstyd, skutki przemocy seksualnej lub przekonań wyniesionych z wychowania. Pierwsze 3 do 5 spotkań mają charakter konsultacyjno diagnostyczny. W tym czasie omawiane są aktualne trudności, historia życia, relacje, doświadczenia związane z seksualnością oraz czynniki psychologiczne, emocjonalne, biologiczne i relacyjne. Jeśli jest taka potrzeba, wykorzystywane są kwestionariusze, dzienniki obserwacji lub konsultacje ze specjalistą medycznym. Na tej podstawie ustalane są cele terapii i plan pracy. W dalszym etapie psychoterapia polega na zrozumieniu mechanizmów trudności, pracy z przekonaniami, emocjami, schematami funkcjonowania, a także na stopniowym wprowadzaniu zmian w sposobie myślenia, przeżywania i budowania relacji. Celem jest odzyskanie poczucia bezpieczeństwa, sprawczości, satysfakcji z życia seksualnego i większej akceptacji własnego ciała oraz potrzeb.
Interwencja kryzysowa jest krótkoterminową formą pomocy psychologicznej skierowaną do osób, które doświadczyły nagłego, obciążającego wydarzenia lub znajdują się w silnym kryzysie emocjonalnym, przekraczającym ich dotychczasowe możliwości radzenia sobie. Celem spotkania jest szybkie uzyskanie wsparcia, zmniejszenie napięcia, przywrócenie podstawowego poczucia bezpieczeństwa oraz pomoc w odzyskaniu choć częściowej równowagi i zdolności do podejmowania decyzji. Podczas interwencji jest miejsce na opis doświadczenia, emocji, myśli i reakcji ciała, a także na zrozumienie, dlaczego pojawia się tak silne przeciążenie. Wspólnie poszukiwane są doraźne sposoby poradzenia sobie, zabezpieczenia podstawowych potrzeb oraz źródła wsparcia w otoczeniu. Jeśli to konieczne, omawiane są również wskazania do dalszej pomocy psychoterapeutycznej, psychiatrycznej lub medycznej. Interwencja kryzysowa nie zastępuje psychoterapii, ale stanowi pierwszy krok do zatrzymania narastającego napięcia i stworzenia bezpiecznej przestrzeni do dalszej pracy.

Interwencja kryzysowa

Interwencja kryzysowa jest krótkoterminową formą pomocy psychologicznej skierowaną do osób, które doświadczyły nagłego, obciążającego wydarzenia lub znajdują się w silnym kryzysie emocjonalnym, przekraczającym ich dotychczasowe możliwości radzenia sobie. Celem spotkania jest szybkie uzyskanie wsparcia, zmniejszenie napięcia, przywrócenie podstawowego poczucia bezpieczeństwa oraz pomoc w odzyskaniu choć częściowej równowagi i zdolności do podejmowania decyzji. Podczas interwencji jest miejsce na opis doświadczenia, emocji, myśli i reakcji ciała, a także na zrozumienie, dlaczego pojawia się tak silne przeciążenie. Wspólnie poszukiwane są doraźne sposoby poradzenia sobie, zabezpieczenia podstawowych potrzeb oraz źródła wsparcia w otoczeniu. Jeśli to konieczne, omawiane są również wskazania do dalszej pomocy psychoterapeutycznej, psychiatrycznej lub medycznej. Interwencja kryzysowa nie zastępuje psychoterapii, ale stanowi pierwszy krok do zatrzymania narastającego napięcia i stworzenia bezpiecznej przestrzeni do dalszej pracy.
Konsultacja psychologiczna telefoniczna jest formą krótkoterminowego wsparcia udzielanego podczas rozmowy głosowej. Przeznaczona jest dla osób, które potrzebują szybkiej konsultacji, doraźnej pomocy lub wskazania dalszej drogi postępowania, a z różnych względów nie mogą skorzystać ze spotkania stacjonarnego lub online z kamerą. Podczas rozmowy jest przestrzeń, aby opowiedzieć o trudnościach, napięciu emocjonalnym, aktualnej sytuacji życiowej oraz potrzebach. Celem konsultacji jest udzielenie wsparcia, wstępna ocena sytuacji, zmniejszenie napięcia oraz zaproponowanie możliwych kierunków działania. Ze względu na brak kontaktu wzrokowego i ograniczone możliwości pracy terapeutycznej, forma ta nie zastępuje psychoterapii i nie jest odpowiednia do długoterminowej pracy nad problemem. Może natomiast stanowić pierwszy krok, doraźną pomoc, wsparcie w kryzysie lub most do dalszej terapii stacjonarnej lub online.

Konsultacja psychologiczna telefoniczna

Konsultacja psychologiczna telefoniczna jest formą krótkoterminowego wsparcia udzielanego podczas rozmowy głosowej. Przeznaczona jest dla osób, które potrzebują szybkiej konsultacji, doraźnej pomocy lub wskazania dalszej drogi postępowania, a z różnych względów nie mogą skorzystać ze spotkania stacjonarnego lub online z kamerą. Podczas rozmowy jest przestrzeń, aby opowiedzieć o trudnościach, napięciu emocjonalnym, aktualnej sytuacji życiowej oraz potrzebach. Celem konsultacji jest udzielenie wsparcia, wstępna ocena sytuacji, zmniejszenie napięcia oraz zaproponowanie możliwych kierunków działania. Ze względu na brak kontaktu wzrokowego i ograniczone możliwości pracy terapeutycznej, forma ta nie zastępuje psychoterapii i nie jest odpowiednia do długoterminowej pracy nad problemem. Może natomiast stanowić pierwszy krok, doraźną pomoc, wsparcie w kryzysie lub most do dalszej terapii stacjonarnej lub online.
Usługa obejmuje dwa spotkania. Pierwsze to konsultacja diagnostyczna trwająca około 50 do 60 minut i polegająca na zebraniu szczegółowego wywiadu dotyczącego funkcjonowania, historii życia oraz zgłaszanych trudności. Drugie spotkanie trwa około 60 do 100 minut i obejmuje przeprowadzenie ustrukturyzowanego wywiadu SCID 5 PD służącego diagnozie zaburzeń osobowości. Po zakończeniu procesu przygotowywana jest opinia psychologiczna zawierająca opis funkcjonowania, wnioski diagnostyczne oraz ewentualne zalecenia dotyczące dalszej terapii lub leczenia.

Diagnoza zaburzeń osobowości - SCID-5-PD

Usługa obejmuje dwa spotkania. Pierwsze to konsultacja diagnostyczna trwająca około 50 do 60 minut i polegająca na zebraniu szczegółowego wywiadu dotyczącego funkcjonowania, historii życia oraz zgłaszanych trudności. Drugie spotkanie trwa około 60 do 100 minut i obejmuje przeprowadzenie ustrukturyzowanego wywiadu SCID 5 PD służącego diagnozie zaburzeń osobowości. Po zakończeniu procesu przygotowywana jest opinia psychologiczna zawierająca opis funkcjonowania, wnioski diagnostyczne oraz ewentualne zalecenia dotyczące dalszej terapii lub leczenia.
Diagnoza osobowości z wykorzystaniem MMPI 2 obejmuje dwa spotkania. Pierwsze to konsultacja diagnostyczna trwająca około 50 do 60 minut, podczas której zbierany jest wywiad dotyczący funkcjonowania, historii życia i zgłaszanych trudności. Drugie spotkanie polega na przystąpieniu do testu MMPI 2, który trwa około 120 minut. Po zakończeniu badania przygotowywana jest pisemna opinia psychologiczna zawierająca analizę wyników, opis funkcjonowania oraz ewentualne zalecenia dotyczące dalszej pomocy psychologicznej lub psychoterapii.

Diagnoza osobowości MMPI-2

Diagnoza osobowości z wykorzystaniem MMPI 2 obejmuje dwa spotkania. Pierwsze to konsultacja diagnostyczna trwająca około 50 do 60 minut, podczas której zbierany jest wywiad dotyczący funkcjonowania, historii życia i zgłaszanych trudności. Drugie spotkanie polega na przystąpieniu do testu MMPI 2, który trwa około 120 minut. Po zakończeniu badania przygotowywana jest pisemna opinia psychologiczna zawierająca analizę wyników, opis funkcjonowania oraz ewentualne zalecenia dotyczące dalszej pomocy psychologicznej lub psychoterapii.
Diagnoza obejmuje jedno spotkanie trwające około 120 minut. W tym czasie przeprowadzany jest wywiad diagnostyczny oraz test DIVA 5 służący ocenie objawów ADHD u osób dorosłych. Po zakończeniu procesu przygotowywana jest pisemna opinia psychologiczna zawierająca opis funkcjonowania, wnioski diagnostyczne oraz ewentualne zalecenia dotyczące dalszego postępowania lub terapii.

Diagnoza ADHD dla dorosłych

Diagnoza obejmuje jedno spotkanie trwające około 120 minut. W tym czasie przeprowadzany jest wywiad diagnostyczny oraz test DIVA 5 służący ocenie objawów ADHD u osób dorosłych. Po zakończeniu procesu przygotowywana jest pisemna opinia psychologiczna zawierająca opis funkcjonowania, wnioski diagnostyczne oraz ewentualne zalecenia dotyczące dalszego postępowania lub terapii.
Całościowa diagnoza psychologiczna osoby dorosłej obejmuje ocenę funkcjonowania w trzech obszarach: ADHD, osobowości oraz ewentualnych zaburzeń osobowości. Proces rozpoczyna się konsultacją diagnostyczną, podczas której zbierany jest szczegółowy wywiad dotyczący historii życia, sposobów radzenia sobie, relacji, trudności w codziennym funkcjonowaniu oraz wcześniejszego leczenia lub terapii. Następnie przeprowadzany jest test DIVA 5 w kierunku ADHD u dorosłych, kwestionariusz osobowości MMPI 2 oraz ustrukturyzowany wywiad SCID 5 PD służący diagnozie zaburzeń osobowości. Taka forma diagnozy pozwala na kompleksowe zrozumienie objawów, stylu przeżywania emocji, schematów myślenia, reakcji w relacjach oraz mechanizmów radzenia sobie ze stresem. Po zakończeniu procesu przygotowywana jest pisemna opinia psychologiczna zawierająca opis funkcjonowania, wyniki badań, wnioski diagnostyczne oraz zalecenia dotyczące dalszej terapii, konsultacji psychiatrycznej lub innych form pomocy.

Całościowa diagnoza psychologiczna osoby dorosłej

Całościowa diagnoza psychologiczna osoby dorosłej obejmuje ocenę funkcjonowania w trzech obszarach: ADHD, osobowości oraz ewentualnych zaburzeń osobowości. Proces rozpoczyna się konsultacją diagnostyczną, podczas której zbierany jest szczegółowy wywiad dotyczący historii życia, sposobów radzenia sobie, relacji, trudności w codziennym funkcjonowaniu oraz wcześniejszego leczenia lub terapii. Następnie przeprowadzany jest test DIVA 5 w kierunku ADHD u dorosłych, kwestionariusz osobowości MMPI 2 oraz ustrukturyzowany wywiad SCID 5 PD służący diagnozie zaburzeń osobowości. Taka forma diagnozy pozwala na kompleksowe zrozumienie objawów, stylu przeżywania emocji, schematów myślenia, reakcji w relacjach oraz mechanizmów radzenia sobie ze stresem. Po zakończeniu procesu przygotowywana jest pisemna opinia psychologiczna zawierająca opis funkcjonowania, wyniki badań, wnioski diagnostyczne oraz zalecenia dotyczące dalszej terapii, konsultacji psychiatrycznej lub innych form pomocy.
Konsultacje dla rodziców są formą wsparcia psychologicznego skierowaną do opiekunów, którzy chcą lepiej zrozumieć swoje dziecko, poradzić sobie z jego zachowaniem, emocjami lub trudnościami w domu, szkole czy relacjach. Podczas spotkania omawiane są obserwowane problemy, historia rozwoju dziecka, sytuacja rodzinna, sposoby reagowania na trudne zachowania oraz dotychczasowe formy pomocy. Celem konsultacji jest zrozumienie mechanizmów stojących za zachowaniem dziecka, wskazanie możliwych sposobów wsparcia oraz zaproponowanie dalszego postępowania, na przykład psychoterapii dziecka, pracy z rodziną, konsultacji psychiatrycznej lub zmiany strategii wychowawczych. Konsultacja może mieć charakter jednorazowy lub stanowić początek dalszej współpracy i nie wymaga obecności dziecka, szczególnie na pierwszym etapie. Jej celem jest wzmocnienie rodzica, przywrócenie poczucia wpływu oraz stworzenie bezpiecznej i wspierającej przestrzeni do rozmowy.

Konsultacje dla rodziców

Konsultacje dla rodziców są formą wsparcia psychologicznego skierowaną do opiekunów, którzy chcą lepiej zrozumieć swoje dziecko, poradzić sobie z jego zachowaniem, emocjami lub trudnościami w domu, szkole czy relacjach. Podczas spotkania omawiane są obserwowane problemy, historia rozwoju dziecka, sytuacja rodzinna, sposoby reagowania na trudne zachowania oraz dotychczasowe formy pomocy. Celem konsultacji jest zrozumienie mechanizmów stojących za zachowaniem dziecka, wskazanie możliwych sposobów wsparcia oraz zaproponowanie dalszego postępowania, na przykład psychoterapii dziecka, pracy z rodziną, konsultacji psychiatrycznej lub zmiany strategii wychowawczych. Konsultacja może mieć charakter jednorazowy lub stanowić początek dalszej współpracy i nie wymaga obecności dziecka, szczególnie na pierwszym etapie. Jej celem jest wzmocnienie rodzica, przywrócenie poczucia wpływu oraz stworzenie bezpiecznej i wspierającej przestrzeni do rozmowy.
Psychoedukacja jest formą wsparcia psychologicznego, której celem jest zrozumienie własnych trudności, emocji, reakcji ciała oraz mechanizmów funkcjonowania psychicznego. Polega na przekazywaniu rzetelnej i dostosowanej do pacjenta wiedzy na temat problemu, z którym się mierzy, na przykład lęku, depresji, traumy, ADHD, zaburzeń osobowości, zaburzeń odżywiania czy trudności emocjonalnych u dzieci. Dzięki temu możliwe jest lepsze rozumienie swoich objawów, rozpoznawanie sygnałów ostrzegawczych, praca nad regulacją emocji oraz podejmowanie bardziej świadomych decyzji o sposobach radzenia sobie. Psychoedukacja może być samodzielną formą pomocy lub stanowić element terapii indywidualnej czy pracy z rodzicami. Jest szczególnie ważna na początku procesu terapeutycznego, ponieważ zmniejsza lęk przed objawami, wzmacnia poczucie wpływu i sprzyja zaangażowaniu w proces zdrowienia. Celem psychoedukacji jest nie tylko przekazanie informacji, ale także budowanie świadomości, sprawczości i zrozumienia siebie.

Psychoedukacja

Psychoedukacja jest formą wsparcia psychologicznego, której celem jest zrozumienie własnych trudności, emocji, reakcji ciała oraz mechanizmów funkcjonowania psychicznego. Polega na przekazywaniu rzetelnej i dostosowanej do pacjenta wiedzy na temat problemu, z którym się mierzy, na przykład lęku, depresji, traumy, ADHD, zaburzeń osobowości, zaburzeń odżywiania czy trudności emocjonalnych u dzieci. Dzięki temu możliwe jest lepsze rozumienie swoich objawów, rozpoznawanie sygnałów ostrzegawczych, praca nad regulacją emocji oraz podejmowanie bardziej świadomych decyzji o sposobach radzenia sobie. Psychoedukacja może być samodzielną formą pomocy lub stanowić element terapii indywidualnej czy pracy z rodzicami. Jest szczególnie ważna na początku procesu terapeutycznego, ponieważ zmniejsza lęk przed objawami, wzmacnia poczucie wpływu i sprzyja zaangażowaniu w proces zdrowienia. Celem psychoedukacji jest nie tylko przekazanie informacji, ale także budowanie świadomości, sprawczości i zrozumienia siebie.

Dlaczego Synestezja?

Praca m.in. w nurcie EMDR (terapia przetwarzania i odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych), CBT (terapia poznawczo-behawioralna), TSR (terapia skoncentrowana na rozwiązaniach) i RTZ (racjonalna terapia zachowania).

Skuteczne metody

Praca m.in. w nurcie EMDR (terapia przetwarzania i odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych), CBT (terapia poznawczo-behawioralna), TSR (terapia skoncentrowana na rozwiązaniach) i RTZ (racjonalna terapia zachowania).
Specjalizacja w psychotraumatologii – pomoc po wypadkach, przemocy, żałobie, doświadczeniach zagrażających życiu, PTSD i CPTSD.

Specjalizacja w psychotraumatologii

Specjalizacja w psychotraumatologii – pomoc po wypadkach, przemocy, żałobie, doświadczeniach zagrażających życiu, PTSD i CPTSD.
Kompleksowa opieka – konsultacje diagnostyczne, plan terapii, interwencja kryzysowa, praca krótkoterminowa i długoterminowa.

Kompleksowa opieka

Kompleksowa opieka – konsultacje diagnostyczne, plan terapii, interwencja kryzysowa, praca krótkoterminowa i długoterminowa.

Formularz rezerwacji

Martyna Marzec – ZnanyLekarz.pl

Umów się na wizytę

We welcome walk-ins everyday. For immediate assistance, call us to book your appointment. If you are experiencing chest pains, call 911 immediately.

Telefon

+48 525 254 024

e-mail

kontakt@gabinetsynestezja.pl

Lokalizacja

Synestezja Gabinet Psychologiczno-Psychoterapeutyczny mgr Martyna Marzec

Henryka Sienkiewicza 42, Bydgoszcz